Lendas

                 
                         
                               LENDAS DO CAUREL


        A loba branca: Unha manada de lobos que vivían cerca do Caurel, tiñan como xefa unha loba branca.

Os lobos mataron a barios terneiros dunha aldea cercana, e os habitántes deciden ir cazalos. Vrios cans botaronse aos lobos, e a loba branca atacoulle, e mentras o resto dos lobos fuxiron, pero alguns foron alcanzados polos disparos das escopetas dos habitantes. Os homes cazaron a loba branca, e arrancaronlle a pel, pensando que a podrian vender polo seu color raro. 

A xente estaba moi asustada, porque desde ese día, os lobos aullaban màis forte,e cada vez estaban máis cerca das casas, donde se puñan diante das portas a aulla.

O hombres asomabanse as ventanas con escopetas, pero non vian nada. O único que podían ver eran unhas sombras que desaparecían na escuridade, pero ainda así os homes disparaban igual,ainda así non conseguiron que os lobos deixaran de aullar.

Cando saiu o sol, os lobos deixaron de aullar, e os homes decidiron ir a buscar os corpos dos lobos.Non encontraron rastro de ningún.

Esa misma noite, os lobos volveron a aullar, pero desta vez subiron aos tellados das casas facendo tembral todo.

Ao mencer, os lobos deixaron de aullar e desapareceron os disparos das escopetas. A xente toda asustada decide reunirse na plaza do pobo para decidir que facer.

A xente pensaban que non eran lobos, senon demonios, e por iso non se podian matar. De repente, unha muller con fama de meiga , berrou:

-Veñen a pola loba!- As voces calaron e dirixironse a ela.
-Levadelle a pel ao claro que hai no medio do bosque- dixo. Despois acercouse ao home que matou a loba e ordenoulle:
-Leva o corpo ao e bótao sobre ramas de texo de maneira que lle de a luz da lua.

O home fixo o que ye ordeou a meiga, mentres que o resto da xente se apresuraba para chegar as suas casas.

Esa misma noite, os lobos volveron a aullar, pero desta vez non era na aldea, senon donde o home deixara a pel da loba. Os lobos estaban rendindo o ultimo omenaxe a quien fora a súa raiña.

Cando saia o sol, os lobos deixaron de aullar,e os veciños da aldea non volveron a ber nin a escoitar a manada de lobos. Solo nas noites de lua chea, podense oir aullidos e alguns aseguran ver que nesas noites de lua chea poden ver na luz da lua a manada de lobos coa loba branca.